De grote Amerikaanse amusementsmachine werkt al voordat iemand van ons geboren is. Het begon in het begin van de 20e eeuw en is sindsdien blijven kronkelen. En zo zijn de media gegroeid, die elk op hun eigen manier bloeien, maar elkaar uiteindelijk overlappen zoals elk goed medium dat doet.
Literatuur bestaat al sinds de donkere tijden, maar we hebben er een industrie van gemaakt. Theater werd wegwerpbaar, en dus massaal geproduceerd in het hele land. Toen kwam de film en kort daarna de televisie.
Dit zijn de twee maatstaven waarmee we ons de meeste dagen van ons leven gelukkig blijven vermaken. En televisie is daar steeds beter in geworden dan film. Maar hoe zit het met de filmindustrie. Is die stervende? Nooit sterven, maar evolueren. En het zou een paar dingen kunnen leren van de televisie.
Voortaan zijn er goede verhalen beschikbaar op de televisie
Hoeveel shows waren er 10 jaar geleden de moeite waard om naar te kijken, uitsluitend gebaseerd op de verdienste van hun schrijven. Recht en orde? En dat telt nauwelijks. Het rijk van de televisie is de laatste tijd geëxplodeerd, eerst en vooral dankzij kanalen als HBO en Showtime. Toen ze televisie met dezelfde zorg begonnen te behandelen als film, begonnen ze geld te verdienen…. veel geld te verdienen.
En de netwerken volgden al snel; 24, Lost, Lost, Heroes, House – dit zijn slimme shows met een goede schrijfvaardigheid. Zij nemen de tijd en de energie om dingen met intelligentie en sterke verhalen te creëren, niet alleen een handvol gerecycleerde sitcom grappen en politiestereotypen.
De verhaallijn en karakters is erg belangrijk bij televisie kijken
Karakters zijn de sleutel tot een goed televisieprogramma. Kijk naar de beste die er zijn. Ze hebben enorme ensemble casts, vol met mensen die je haat, mensen die je liefhebt en mensen die je wilt zien slapen met andere mensen. Een deel van dit is de noodzaak om een verhaalboog te onderhouden voor meer dan 16 uur show gedurende een seizoen (en verder als het een goede show is), maar het creëert ook een sterke gehechtheid aan de kijker die steeds terugkomt om te zien wat er gebeurt met zo en zo, hun favoriete karakter.
Films blazen gewoon nog meer dingen op, en niet overtuigend. Als het je lukt om een sterk plot te maken waarin veel interessante ideeën rondzweven (Miami Vice bijvoorbeeld) en je vergeet de basisprincipes van het feit dat het me er ook maar enigszins om geeft wie wat doet, dan verlies ik de interesse…. en snel.
Steeds meer televisie wordt nagemaakt
Gerecycled product is de nummer één export van de filmindustrie. Alles uit Hollywood wordt tegenwoordig hergebruikt. Boekbewerkingen, remakes en hulde aan tv-programma’s uit de jaren ’70 en ’80 die niet erg goed waren, maken ongeveer 90% uit van wat we tegenwoordig op het grote scherm zien. Televisie is nieuw. Het neemt het oude en vernieuwt het, herschrijft wat we weten tot iets wat we niet weten. Verloren is het soort genre busting show die niemand zag aankomen. Waar is de filmindustrie op dit gebied?
Hergebruik is niet erg, als het maar goed is
Als je hetzelfde materiaal wilt blijven hergebruiken, doe het dan in ieder geval elke keer goed. Spiderman was een geweldige film, en het vervolg was beter. Ze lijken op zijn minst te leren. Herinner me die vervolgen van Batman in de jaren ’90. De natie keert zich collectief terug wanneer ze worden genoemd. De goede naam van een franchise om meer geld te verdienen is de oudste truc in het boek, en het is niet eens een slecht idee, zolang de aandacht en energie die nodig zijn om een waardevolle inspanning te leveren maar telkens als er een vervolg wordt gemaakt, wordt geboden.
Televisie is beter dan film. Elke dag van de week kijk ik liever naar Battlestar Galactica dan naar de nieuwste Michael Bay-film. Het is een feit. Naarmate de trend zich voortzet, lijkt het echter waarschijnlijk en voorspelbaar dat de filmindustrie een paar lessen leert van hun kleinere broeders en de tijd en moeite neemt – in plaats van er bundels geld naar te gooien – en eerlijk gezegd intelligente, vermakelijke films maakt.